18 Mart çanakkale zaferi

Ruhları şaad olsun.
ÇANAKKALE GEÇİLMEZ
Çanakkale Türklük savaşı… Atalarımızın göğsünü siper ederek kan kırmızı bayrağımızı müthiş bir şekilde korudukları ve şu anda bayrağımızın göklerde dalgalanmasına vesile olan savaş.

Kapatın gözlerinizi ve bu amansız savaşı düşünün… Savaş kaybedilirse bir zamanların OSMANLISI, şimdilerin TÜRKİYESİ yok olacak. Hayır, olmamalı olamaz. En başta başkomutan Mustafa Kemal; ardında vatan aşkıyla, memleket sevdasıyla yanıp tutuşan vatanı için anadan, babadan, yardan kopmuş onlarca yiğit Türk askeri. Nasıl da kükrercesine koşuyorlar, cennete koşarcasına düşmana. Hepsini aklından geçen aynı “Ya bu vatan bizimdir ,ya da biz kara toprağın.” Ne olacak yani! Bu canım vatan düşmana mı kalacak? Tabii ki hayır…
Kahraman asker, “Allahu Ekber” nidalarıyla bir saldırıya geçti ki yer gök bu yiğitlerin vatan aşkına şahitlik etti. Hâlbuki ayaklarında pabuçları bile yoktu. Sırtlarındaki kıyafetler hep yamalıydı, ama onlar koşuyor, şahadete susamışçasına ilerliyorlardı. Çanakkale buna şahit oluyordu. Bir yanda analar, bacılar kan ağlıyor; bir yanda Çanakkale’de kan göl olmuş akıyor. İki yüz elli bin şehit mi istiyorsun Çanakkale? Senin için, bu cennet vatan için iki yüz elli bin şehit çok mu? Bu vatana milyonlar feda olsun.
Onbaşı Seyit ayağa kalkıyor ve bakıyor ki hemen hemen bütün arkadaşları şehit. “Ne yapmalı Ya Rabbi?” nidasıyla birden 275 kg.lık mermiyi sırtlanıyor. 275 kilo nedir ki vatan için. Seyit’in gözünde tek bir şey var o da ZAFER! ``YA ALLAH BİSMİLLAH’’ Seyit gülleyi topa koydu ve atar atmaz ateş topu olan savaş gemileri, süsledi Çanakkale kıyılarını. Zafer yakındır. ÇANAKKALE GEÇİLMEZ!
Bir gün önce Çanakkale’yi aldık, Çanakkale bizimdir diyen İngiliz komutanı ne yapacağını şaşırmış bir şekilde emir veriyordu. “Geri çekiliyoruz.’’ Evet oldu. Çanakkale bizimdir. Herkes duysun! Olmaz denilen oldu!
Savaş bitti. Surlar geziliyor. Şehit askerler defnediliyor. Hepsinin yüzünde bir tebessüm... Ölürken bile vatan uğruna ölmenin gururu yerleşmiş yiğitlerin mübarek yüzlerine.
Derken bir şehidin yanına gider komutan. Yiğit asker elinde bir tüfek tutmuş bırakmaz, bıraktırmaz. Bıraktırmasın Allah!
Ey Türk gençliği uyan! Sesime kulak ver! Şimdi bize düşen onca şehidin kanına, onca ananın gözyaşına layık bir Türk evladı olarak vatanı, milleti korumak ve onları en güzel şekilde temsil etmektir. Utandırmasın Allah! Bize düşen atalarımızdan bize kalan sancağı en güzel şekilde, en yüksek yerlere taşımak ve en önemlisi, dünya döndükçe şunu hiç unutturmamaktır:
“ÇANAKKALE GEÇİLMEZ”